40 kilometer verder, ergens hoog in de Alpen, hebben we het skistation Aillons-Margériaz gevonden waar ook in de zomer activiteiten georganiseerd worden. De zetellift wordt nu gebruikt om ons naar boven te brengen tot aan het eerste skistation. Daar start een avontuurlijke afdaling via kabelbruggen door de bomen, hangbruggen boven ravijnen en een deadride op het einde. Het ziet er allemaal zeer veilig uit. Iedereen enthousiast.

In de auto is plaats voor vijf personen, er rijden dus drie personen met de motor. Jan en Julie op één motor en Joris op de tweede motor. Wanneer Wim al in de auto zit, aarzelt hij een beetje om te vertrekken wanneer hij de twee broers en schoonzus klaar ziet staan om te vertrekken in vol motorornaat en met een diep uitnodigende bastoon uit de uitlaat. Hij springt snel uit de auto, trekt zijn motorpak aan en start ook zijn motor. De toon is gezet, ik doe hetzelfde zodat we weer met de vier motoren vertrekken voor een heerlijke rit door smalle bergwegjes, steil en bochtig, swingend en dansend. Zo swingend dat we Sylvie onderweg aan de kant zien staan terwijl Felina in voorovergebogen houding het ontbijt aan de Alpen cadeau doet, autoziek.

We komen aan om half twaalf, we reserveren voor een groep van acht personen en kiezen voor de Cascade de tyroliennes - parcours integral en mogen starten om 14:00u. Ruim tijd dus om bij de plaatselijke winkeldame een vers gemalen espresso of frisdankje te bestellen en nog wat in de zon te zitten. We zien af en toe avonturiers naar beneden suizen, hangend aan een katrol die op het einde fors afgeremd wordt zodat ze veilig landen op het eindplatform. Iedereen enthousiast.

Om 12:30 zien we de eerste wolken. Om 12:45 is de zon verdwenen. Om 13:00 is de temperatuur 10°C gedaald en begint het te regenen. In de Alpen zijn weersvoorspellingen onbetrouwbaar. In het ene dal schijnt de zon en in het andere dal regent het watervallen. We zijn optimistisch en schuilen in een grote tent die ingericht is om er te picknicken. Iedereen al een beetje minder enthousiast.

De buienradar toont dat er nog drie uren regen uit de lucht zal vallen. We besluiten onze reservatie op te zeggen. De motards hijsen zich nat in hun motorpak en vangen de afdaling aan. Naarmate we verder dalen, vermindert de regen. Wanneer we aankomen in het volgende dal, zijn de banen droog maar de donkergrijze wolkenmassa's achtervolgen ons in de richting van onze rit.

Niemand heeft zin om al te beginnen met valiezen vullen. We rijden langs het meer van Annecy en huren enkele kilometers verder twee waterfietsen. De dreigende wolken naderen stilaan maar toch vertrekken we voor een tocht naar de overkant van het meer. De donkergrijze massa's in de lucht geraken niet over de bergtoppen rondom ons dal zodat we uiteindelijk gespaard blijven van een natte douche in het midden van het meer.

Familiedag geslaagd dus, iedereen weer enthousiast.