De GPS-route loopt langs Reims. Het voelt aan als passend om door de Champagnestreek te rijden; we zouden nooit met de vier krachtpatsers door een Cava-streek rijden.

Na elke twee uur rijden, lassen we een pauze in, strekken de benen even en wisselen we van chauffeur. We wijken de ganse dag niet af van deze regel en leven die zeer strikt na. Veiligheid, Rubbergeur en Testosteron zijn de drie basiswaarden van de vier piloten die deze machines zullen bedienen. De slepende voetsteun in het betere bochtenwerk wordt wel eens als een vierde waarde toegevoegd, vooral door het Y-team dat er prat op gaat dat hun motoren daarvoor meer zouden geschikt zijn. Het B-team blijft daar rustig bij, wetend dat zij na een week zware inspanningen nog altijd even fris naast hun motoren kunnen staan, net zoals de eerste dag.

Om 13:10u lunchen we op een grote baanparking. We houden permanent onze kostbare vracht in het oog en vertrekken 30 minuten later weer, vol energie en met veel zin, richting zuiden waar de lucht steeds blauwer wordt en de wolken steeds dunner.

Vanaf 16u zien we meer hellingen, eerst beperkt tot 4%, daarna wordt dat 6% en 8%. Vooral tijdens het dalen zijn we erg geconcentreerd om te vermijden dat het konvooi zou beginnen slingeren. We moeten één bergpas over die we beklimmen op de uiterst rechtse strook voor trage voertuigen, maar we bereiken zonder moeite de 646m hoge top om 17:40u.

Dan slaat het noodlot toe. Het gele controlelampje van de dieseltank had ons verwittigd dat we moesten tanken; we rijden met één tank ongeveer 600 km aan een gemiddeld verbruik van 12L/100km. Via de aanduidingen aan de zijkant van de autostrade wisten we dat er over ongeveer 20km een tankstation was. In Frankrijk bouwt men echter vaak een station aan één kant van de autostrade; aan de andere kant is er slechts een afrit en een brug over de autostrade. Aan de afrit stond geen duidelijk bord met de aanduiding van het tankstation en na een seconde aarzelen, waren we alledrie overtuigd dat dit niet de juiste afrit kon zijn, we reden dus nog even verder. Toen bleek dat het volgende tankstation 60km zuidelijker gelegen was. We hadden niet genoeg diesel meer om dat nog te halen. Via Google Maps hebben we de kortste weg berekend naar het dichtstbijzijnde tankstation, ergens in het binnenland. Het was muisstil tijdens die laatste 25km door glooiende heuvels van de Bourgogne. De afspraak was om onmiddellijk te stoppen bij het minste gesputter van de motor om te vermijden dat we de dieselleiding zouden moeten ontluchten. Uiteindelijk hebben we het tankstation bereikt, er bleek nog 2.3L diesel in te zitten!

Na ongeveer 800 km bereiken we uiteindelijk ons einddoel om 19:30. De plaatselijke formaliteiten verlopen vlot. We krijgen de sleutel van het landhuis dat aan het meer gelegen is. Na twee uren zijn de vier motoren veilig opgeborgen in de grote kelder onder het landhuis, de vrachtwagen staat geparkeerd voor de deur.

Uiteraard trekken we onze motorpakken aan en rijden naar Annecy om er in het zeer gezellig centrum in een restaurantje te genieten van de plaatselijke culinaire producten. Met veel enthousiasme neemt Julie haar bord in ontvangst en kijkt de garçon recht in de ogen, terwijl ze hem overtuigend bedankt met de woorden: "Dankuwel". De garçon kijkt haar met een Franse glimlach liefdevol aan en zegt "C'est pas grave, je l'ai compromis".