Neem nu Jan. Jonge ondernemer, met een eigen zaak gestart. Jan is de man van Verbouwen met Hout, in Ronse en omstreken al goed gekend en het zal niet bij Ronse blijven. Wie had in Jan ooit een freak gezien die koortsachtig op de MacBook Air 's avonds in de zetel kaarten van TomTom zit in te zoomen met slechts één bedoeling: zoveel mogelijk haarspeldbochten en steile hellingen in één route persen.

Hij is daar met glans in geslaagd. De tocht van vandaag belooft spannend te worden, zeker voor de liefhebbers van het betere bochtenwerk. Met 175 km moet dit een haalbare kaart worden.

Jan deinst er niet voor terug om ook een deel van de beruchte "Route des Grandes Alpes" in te lassen in de tocht voor vandaag.

We stoppen een eerste maal aan Le Lac de Roseland; een groot kunstmatig stuwmeer hoog in de bergen, met blauwgroen water dat ingesloten tussen de bergen zit en dat reeds in de jaren 50 van de vorige eeuw werd gebouwd. Dacht men toen al groen? Neen, de goedkope energie was toen de motivatie om deze dam te bouwen.

Op het terras van een plaatselijk hotel drinken we een espresso, frisdrank of warme chocomelk. We zijn onder de indruk van het landschap, de hoge bergen, de omvang van het meer. De garçon raadt ons aan om naar de dam te rijden, slechts 5 minuten van het hotel. Indrukwekkend is het bouwwerk dat miljoenen liters water tegenhoudt.

Wanneer we de dam verlaten, start het gedeelte dat aangeduid staat als "Route des Grandes Alpes". Dit is ongetwijfeld de meest spectaculaire baan van deze motorvakantie. We blijven stijgen tot we uiteindelijk op de top een hoogte van 1968 meter bereiken. We zien boven ons de boomgrens maar vooral veel felgroen alpengras.

Op dit stuk gaan de boys uit hun dak en moet ik erkennen dat ik hen niet meer kon volgen. Hier raak ik aan de grens van wat ik durf en wat ik technisch met mijn motor kan bereiken. Dat volstaat duidelijk niet om die losgeslagen mafkikkers te kunnen blijven volgen. Ze zijn wel zo tactvol om telkens na tien kilometer aan een kruispunt te blijven wachten tot ik een minuutje later met smeltende banden en gloeiende motor mij weer bij hen aansluit. Bij één van deze stops is gebleken dat Joris vandaag de overgebleven nieuwe randjes van zijn achterbanden er heeft afgereden. De boys wensen hem proficiat.

Op de dagteller staan 203.5 kilometers. Voor het eerst voel ik een zware vermoeidheid. We installeren ons aan de oevers van het meer met een aperitiefje, sommigen nemen een duik in het meer.

Het valt op dat het avondmaal wat rustiger verloopt dan anders en dat vanavond iedereen een uur vroeger gaat slapen dan de vorige dagen.